Doświadczanie bólu zależne jest w dużym stopniu od doświadczeń, kultury, potrzeb emocjonalnych oraz procesów poznawczych, których doświadczyliśmy. Czynniki te mają wpływ na reakcje na ból, np. Hindusi w czasie jednego ze swoich świąt noszą 50 kilowe metalowe ciężary przez klika dni i nie zauważono u nich odczuwania, jakiegokolwiek dyskomfortu związanego z tym ciężarem, ani z wbitymi w ciało prętami, czy kolczykami na całym ciele. Przykład ten wskazuje różnice w doświadczaniu bólu w zależności od kultury a tym samym podłoża psychologicznego i psychofizjologicznego wpływającego zmniejszenie bólu. W zależności od motywacji, celu, jakie im towarzyszą można zminimalizować cierpienie i doprowadzić do jego uśmierzenia. Dodatkowe wsparcie rodziny i przyjaciół również zmniejsza odczuwanie bólu i sprawie, że się o nim nie myśli. Takie zastosowanie nie jest wykorzystywane tylko w hinduskiej tradycji, jest ono znane w psychologii każdego człowieka i wykorzystywane w medycynie. Właściwie praca psychologa przebywającego z chorymi, cierpiącymi ból fizyczny ma na celu zminimalizowanie tego bólu przez zabiegi wpływające na psychikę pacjenta. Rozmowa z chorym, wpływ na jego myślenie oraz wsparcie społeczne duże znaczenie. Również wcześniejsze doświadczenia zwłaszcza te z dzieciństwa mają wpływ na późniejsze odczuwanie bólu. Noworodki nie wykazują żadnej reakcji na zastrzyki, po dwóch tygodniach zauważ się nieskoordynowane ruchy podczas tego zabiegu, zaś po kilku tygodniach są to już uniki i płacz. Tak, więc odczuwanie bólu wymaga pewnego stopnia rozwoju, a także poznania.